زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

ابن اذینه






عمر بن محمد بن عبدالرحمان بصری، مشهور به ابن اذینه، محدث، فقیه، از اعیان و بزرگان شیعه و یکی از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) و به قولی از اصحاب امام کاظم (علیه‌السّلام) در بصره و فردی مورد اعتماد بود.


۱ - معرفی اجمالی



عمر بن محمد بن عبدالرحمان بصری کوفی، ابن اذینه، اهل کوفه بود، ولی در بصره می‌زیست و یکی از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بوده و از طریق مکاتبه از آن بزرگوار روایت نقل می‌کرد. کشّی نقل کرده که نام اصلی وی محمد بوده، ولی به نام پدرش شهرت یافته است. برخی گفته‌اند که او از اصحاب امام کاظم (علیه‌السّلام) نیز بوده و از آن بزرگوار روایت نقل می‌کرد. او همچنین از افرادی چون زرارة بن اعین و عبیدالله حلبی روایت نقل می‌کرد.
محمد بن عمیر، صفوان بن یحیی و دیگران از او روایت نقل می‌کردند.

۲ - شخصیت روایی



او مردی محدث، فقیه، از اعیان و بزرگان شیعه در بصره و فردی مورد اعتماد بود. ایشان در بحث امامت و مسائل کلامی نیز دستی داشت.

۳ - وفات



سرانجام از دست مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ق) گریخت و به یمن رفت و در همان‌جا درگذشت و به همین دلیل روایات زیادی از او نقل نشده است.

۴ - تألیفات



او دارای کتاب الفرائض می‌باشد که دارای دو نسخه بزرگ و کوچک بوده و محمد بن سماعه و احمد بن میثم آن را روایت کرده‌اند. کتاب دیگر او کتاب الحدیث است.
[۲۷] اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۳، ص۴۷۱.
[۲۸] جمعی از دانشمندان، فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج۱، ص۲۶۷.


۵ - پانویس


 
۱. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۴۴.    
۲. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۳۵.    
۳. مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲، ص۸۷۵.    
۴. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۵۳.    
۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۸۳.    
۶. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۳۵.    
۷. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۴۷.    
۸. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۵۳.    
۹. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۷، ص۳۷۹.    
۱۰. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۱۵۲.    
۱۱. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۱۷۸.    
۱۲. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۱۳.    
۱۳. مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲، ص۸۷۵.    
۱۴. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۸۳.    
۱۵. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۱۱.    
۱۶. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۵۳.    
۱۷. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۱۳.    
۱۸. مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲، ص۸۷۵.    
۱۹. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۳۵.    
۲۰. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۴۴.    
۲۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۸۳.    
۲۲. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۱۹.    
۲۳. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۱۳.    
۲۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۵۴.    
۲۵. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۴، ص۲۱.    
۲۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۶، ص۱۴۷.    
۲۷. اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۳، ص۴۷۱.
۲۸. جمعی از دانشمندان، فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج۱، ص۲۶۷.
۲۹. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۴۲.    
۳۰. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۶۳۷.    
۳۱. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۷، ص۳۰۷.    


۶ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۶۶-۵۶۷، برگرفته از مقاله «عمر بصری».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.